DOORSCHIJNEN

De afgelopen weken, in aanloop naar de kortste dag, plaatste ik op Facebook en Instagram regelmatig een bericht over mijn werk rondom het thema licht en duisternis. Bij dit beeld van albast schreef ik:

‘Licht laat ons onder de oppervlakte kijken. Licht opent en brengt (tot) leven. Het brengt beweging, stromende eenheid tussen wat we zien aan de buitenkant en wat aanwezig is aan de binnenkant. Vorm en steen, uiterlijk en innerlijk.’

Uit de reeks van zwaanfiguren die ik tussen 2004 en 2008 maakte, is dit beeld met de naam gedaante als enige nog niet uitgevlogen. Het staat op dit moment in mijn eigen huis en elke dag maak ik mee hoe het licht de vorm en het materiaal beroert en tot leven wekt. Albast is de enige steensoort die verandert onder invloed van de elementen zoals licht, warmte en kou. Daardoor is het een steen die ten diepste een delicate kwetsbaarheid uitstraalt. 

Gedaante gaat over de binnenkant. Over het vloeiende en minder duidelijk omlijnde. Over het mistige en verhulde. Over wie we zijn zonder dikke huid of harde schil of muur die onze binnenkant en buitenkant van elkaar scheidt. Over wat zichtbaar wordt wanneer we raakbaar en transparant durven zijn. Over hoe het binnen laten van licht tot transformatie leidt.